EINDHOVEN - Ergon en Senzer steunen Brabants Manifest tegen financiële afstraffing: ‘Beloon wie mensen aan werk helpt’. In de regio Eindhoven en Helmond lukte het vorig jaar goed om mensen met een uitkering weer naar werk te begeleiden. Maar het rijksbeleid zit nu zo in elkaar dat regiogemeenten hierdoor financieel worden afgestraft. Ergon en Senzer protesteren hiertegen.
Als het rijk dit niet anders doet, worden regiogemeenten straks gedwongen om minder mensen te helpen. Dat zegt directeur Yvonne van Mierlo van Ergon, de organisatie die voor Eindhoven, Heeze-Leende, Valkenswaard, Veldhoven en Waalre deze overheidstaak vervult.
,,Meer mensen aan het werk helpen, dat lukt hier in Brabant beter dan op veel andere plekken in Nederland”, zegt Van Mierlo. ,,Maar de vergoeding die het rijk geeft is te laag. En bij de verdeling van dat rijksgeld wordt ook nog eens niet gekeken hoeveel mensen door gemeenten weer aan het werk worden geholpen”, zegt Van Mierlo. ,,In de praktijk betekent dit dat gemeenten die weinig tot niets doen geld overhouden. Terwijl gemeenten die wél hun verantwoordelijkheid nemen en mensen daadwerkelijk aan het werk krijgen, geld hierop toe moeten leggen.”
De omgekeerde wereld. Ergon heeft daarom een manifest ondertekend, waarin het rijk wordt opgeroepen om het beleid om te gooien. Hieronder staan ook de namen van onder meer het Helmondse Senzer en andere collega-organisaties van Ergon in Brabant, van vakbond FNV, gemeente Tilburg en Den Bosch en de werkgeversorganisatie VNO/NCW.
Coronacrisis
‘De urgentie is nog groter geworden door de Coronacrisis. Met oplopende uitkeringsbestanden zal de nieuwe instroom met veelal een korte afstand tot de arbeidsmarkt veel aandacht krijgen. Laat dat niet ten koste gaan van mensen met een grotere afstand tot de arbeidsmarkt. Juist nu is het belangrijk dat er geen fouten in het systeem zitten!’, schrijven zij in hun manifest.
Van Mierlo heeft goede hoop dat de Tweede Kamer openstaat voor deze en andere protesten. Kamerleden zijn geschrokken van evaluaties van de participatiewet die in 2015 werd ingevoerd. Bedoeling was dat wie tot dan toe zonder werk bleef, een grote kans op werk te geven - niet bij een speciale instelling maar ‘gewoon’ bij een bedrijf of instelling, tussen andere werknemers in. Dat is niet gelukt, concludeerde bijvoorbeeld het Sociaal Cultureel Planbureau (SCP) eind vorig jaar. De wet heeft geen verschil gemaakt voor de grootste groep, de ‘klassieke’ bijstandsgerechtigden. Voor mensen die voorheen in de ‘klassieke’ sociale werkvoorziening instroomden - nu kan dat niet meer - is de kans op werk gedaald. Voor jonggehandicapten die kunnen werken stegen de baankansen wel. Maar omdat ze vaak niet verder komen dan tijdelijk werk en flexwerk zijn ze nu qua inkomen slechter af, omdat ze niet de zekerheid van een vaste uitkering hebben.
